Jammer, deze paus heeft misschien in de Videla-periode in Argentinie toch niet een sterke rol gespeeld, en een beetje geschipperd tussen zn geweten en de behoefte om zn kerk te redden. Er schijnen een aantal van zijn priesters die in de sloppenwijken een bevrijdingstheologie predikten gemarteld en verdwenen te zijn en hij heeft daar in eerste instantie weinig aan gedaan. Later heeft hij bij Videla zelf om gratie voor deze mannen gevraagd en die gekregen. Lees het Volkskrantartikel hierover:
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/12726/Verkiezing-nieuwe-paus/article/detail/3408870/2013/03/13/Bergoglio-sprak-zich-niet-uit-tegen-junta-Videla.dhtml.
13:50
Ik fietste gisterenavond, omstreeks 19 uur, net naar huis, door de stad, en hoorde de klokken van de kerk naast het stadhuis beieren. Altijd een fijn gehoor, kerkklokken, ik bedacht dat dat klokgebeier een van de weinige in t openbaar overal hoorbare uiterlijke signalen is van de verdieping die de mens in zn religie zoekt. Mooi was t, en toen zat er ook ineens weer een merel te zingen in t parkje waar ik langs kom. Na de koude dagen waarin ze hun snavel hielden ook een heerlijk gehoor.
En toen kwam ik thuis en sms’te mn jongste dochter: 'witte rook!'. Snel de TV aan, een juichend St. Pietersplein, allemaal mensen vol verwachting van de nieuwe tijd die hopelijk aanbreekt met een nieuwe paus. Ik werd er ook helemaal opgetogen van, en nog veel meer toen ik later hoorde wat voor soort man deze paus is: een eenvoudige, hartelijke man, dicht bij de mensen, die nota bene de naam van de enige heilige heeft waar ik mn hele leven al van heb gehouden: Franciscus van Assisi. Ik heb het boek van Helene Nolthenius over Franciscus gelezen (een man uit het dal van Spoleto) en weet daarom dat Franciscus ook echt geen lieverdje was maar een strenge fanatieke leider, maar toch vond en vind ik t een heel bijzondere man.
Ik ben niet katholiek opgevoed en kan misschien juist daarom de basale vreugde die zo'n geloof kan bieden meevoelen: ik word niet gekweld door herinneringen aan lange kerkdiensten, zeverende pastoors, ongeloofwaardige priesters, enge nonnen, en vooral: die verschrikkelijke uitingen van superioriteit en schijnheiligheid.
Ik zie alle eerlijke en oprechte vormen van religie als facetten van een diamant, naast vele andere manieren en richtingen waarin mensen op zoek gaan naar 'het Hogere'. Vanuit al die facetten kun je kijken naar het stralende centrum van de diamant, geen enkel facet is beter dan een ander. Ik las dit beeld ooit en vond het mooi en adequaat, en moet er vaak aan denken als mensen vertellen over wat ze denken, en wat en hoe ze op zoek zijn.
De vraag is denk ik niet wat en wie hij echt was, maar wat voor beeld wij hebben van hem. Daarmee heeft hij zichzelf vereeuwigd.Als ik hoor dat de paus deze naam heeft gekozen dan denk ik dat dat is om dat wat wij van hem weten/ hebben gemaakt, en niet om dat strenge en rechtlijnige.
BeantwoordenVerwijderen