Anita Moorjani en haar BDE

Net het boek 'Dying to be me' besteld, van Anita Moorjani. Was op dit boek gekomen door een interview met haar uit 2006 op de site van Pim van  Lommel:  www.pimvanlommel.nl/bde .

Ze was al 4 jaar ziek, een zeer ernstige vorm van kanker, lag op sterven en stierf ook eigenlijk, kreeg een bijna-dood-ervaring, kwam weer terug en bleek binnen een paar dagen helemaal genezen. 
Ze heeft door haar BDE een compleet andere visie gekregen op wat fysiek leven hier en nu op deze aarde is, en verklaart vanuit die ervaring onder andere haar genezing, maar vertelt ook over haar andere inzichten over leven en dood, de kracht van gedachten, het fysieke lichaam, de relatie tot je medemensen, etc.
Ze beschrijft haar BDE uitgebreid, met het zien van haar andere levens, de gesprekken die plaatsvonden tijdens haar BDE tussen haar familieleden en vrienden die helemaal niet in de buurt waren maar die ze toch waarnam, maar vooral het feit dat onze 'solide' werkelijkheid in het leven hier en nu haar voorkwam als een illusie, die net zo goed anders zou kunnen zijn, afhankelijk van haar eigen gedachten erover. Een vreemd en voor mij moeilijk begrip, maar ik ben het al in veel literatuur tegengekomen en probeer het te snappen.  Als je googelt op haar naam vind je veel links, filmpjes, interviews, heel interessant. Natuurlijk ook een paar sites met sceptici, ook interessant trouwens.

Ik heb zelf ook ooit een ervaring gehad die een heel klein beetje hierop leek.
Ik zat op de fiets en leek ineens boven mezelf uit te stijgen, en zag mn huis, de straat, de bomen nog wel gewoon, maar als in een grijze mist, terwijl een enorm gevoel van opluchting zich van me meester maakte, een geweldig fijn en gelukkig gevoel: dat ik dit leven mocht verlaten en eindelijk naar huis terug gaan, naar waar ik hoorde en waar men op me wachtte.
Na een halve minuut of zo trok het gevoel weg, en was ik weer terug in dit leven, overigens zonder spijt, maar wel met een grote verbazing: 'wat WAS dat nou?'
Een paar uur later belde mn nichtje op, die zei dat haar zusje, dat het syndroom van Down had gehad en daaraan gerelateerd ook een fysiek moeilijk leven, die middag rustig was overleden. Toen ik later leerde dat je in een BDE niet altijd zelf aan het sterven bent maar dat je ook een klein stukje met iemand anders die sterft mee kunt gaan op weg begreep ik dat het waarschijnlijk dat geweest was wat ik had meegemaakt. Wel bijzonder, omdat ik het gestorven nichtje in kwestie niet zo vaak had gezien de laatste jaren, we waren niet heel hecht geweest in dit leven, dat had ze meer met mijn zusje gehad.  Ik koester sindsdien de herinnering aan dit moment als iets heel waardevols en bijzonder en moois, als een geschenk.

Channeling Erik

http://www.channelingerik.com/

Een bijzondere site, waarvan ik pas de eerste posts heb gelezen maar die ik zeker verder ga bekijken en tot me nemen.
Erik is een Amerikaanse jongen van 20 die zelfmoord pleegde.
Na zijn dood die zijn familie in diepe rouw dompelde heeft hij echter vele bezoeken aan ze gebracht, ze hebben hem gevoeld, gezien, gehoord en hebben op andere manieren gemerkt dat hij 'er was'.
Via Jamie, een medium dat boodschappen van Erik kan 'vertalen', brengt Erik verslag uit over wat hij meemaakte toen hij stierf en wat hij nu meemaakt. Het is een geweldig verhaal van uitbundige vreugde in het leven na dit leven, van herkenning van velen die in het afgelopen leven maar ook in de vele levens die hij hiervoor leefde belangrijk voor hem waren, vaak dezelfde mensen als nu, een verhaal van liefde en vreugde, en van eindelijk begrijpen waarom het in het leven draait. Een heel troostende en opbeurende en spannende site, zou ik graag aan de rouwenden in mn omgeving willen doorgeven (en alle anderen), maar durf dat toch niet zo goed, bang om opdringerig te zijn en 'makkelijke oplossingen' aan te dragen. Misschien lukt het me toch af en toe hier wat over te delen met anderen.