Sterven

Eergisteren kregen we op t werk t vreselijke bericht dat de man van een van onze lieve collega's plotseling gestorven is. Jonge vader, 3 kinderen. We waren en zijn allemaal sprakeloos.
Een paar maanden geleden overleed ook een van onze collega's zelf, hij was een half jaar ouder dan ik, we hadden 'afgesproken' dat we allebei tot ons pensioen zouden doorwerken, maar toen hij vorig jaar te horen kreeg dat hij opa zou worden (wat een complete verrassing was) en hij al wat kwakkelde met zn gezondheid besloot hij toch maar met prepensioen te gaan. Hij verheugde zich enorm op t opa-schap: ik moest elke opgestuurde echo bekijken, en hij was al bezig een babykamertje bij hem en zn vrouw thuis in te richten zodat ze zouden kunnen oppassen.  Dat is m niet meer gegund: hij stierf ook plotseling, 2 maanden voor zn afscheid, zonder de baby nog te hebben mogen zien, een enorm verdriet voor zn vrouw en dochter.
In een brief aan die twee schreef ik later:

Zelf ben ik er wel steeds meer van overtuigd dat dit leven hier niet eindigt met de dood, maar dat onze ziel eeuwig is, dat we hier op aarde leven om iets te leren, en dat we elkaar zeker weer terugzien na dit leven, en dat hij op een of andere manier nog bij jullie is, en bij de kleine meid zal zijn.

Ik ben ook als wetenschapster opgeleid, net als jij, en heb me heel lang ver gehouden van dit inzicht, al ben ik traditioneel gelovig opgevoed, maar allerlei gebeurtenissen en ervaringen, van mezelf maar ook van heel veel anderen hebben me doen beseffen dat er veel meer is tussen hemel en aarde dan we op t eerste gezicht denken, het echte verhaal weet ik ook nog niet, maar WAT ik denk te weten geeft me troost en hoop, en dat ‘draagt’ me enigszins door t leven. Misschien zegt dit jullie niets of nog niets maar ik wilde dit toch even aan jullie schrijven.

Ik ken ze niet goed genoeg om te weten hoe ze tegenover het idee staan dat iemands ziel niet mee-sterft bij de dood, maar ik wilde ze toch vertellen hoe ik denk dat het zou kunnen zijn, ik zou me over mezelf en mn gêne schamen als ik t niet zou doen, en wie weet helpt t toch een beetje bij al het verdriet. Ze waren blij met mn brief, ik heb de plank dus gelukkig niet helemaal mis geslagen denk ik.

Voorspellende gaven?

Net Sheldrake's 'audio anticipation test' gedaan. Helaas, ik heb voor geen spatje voorspellende gaven: twee keer de test gedaan, beide keren voorspelde ik van de 8 keer dat ik een geluid moest voorspellen (keuze uit 4) het precies 2 keer goed. Dat is de normale score als iets helemaal op toeval berust.
Nu schijn je dit voorspellen toch een beetje te kunnen 'leren', hoe dat in zn werk gaat? Op de site staat: 'Can you get better with practice? The more you trust your feelings, the better you are likely to do. The more you think about your guesses, the more likely your score will be at the chance level.'

Hieronder staat een knop naar de test op de site van Sheldrake, kun je je eigen voorspellende gaven ook eens testen:
 

Er staan nog meer leuke testen op de site, maar deze is de enige die je in je eentje kunt doen. Ik heb nog niet uitgeprobeerd of ik er echt 'beter' in word als ik t vaker doe. Ik was toch een beetje geneigd om de geluiden waar ik een positief gevoel bij heb vaker te 'voorspellen' dan de andere geluiden. Ik hou bv meer van een leeuwerik dan van George Bush, en merkte dat ik eerder geneigd was de leeuwerik te kiezen dan Bush. En dat gevoel probeerde ik dan weer weg te drukken. Maar misschien is dat effect juist niet erg, want zo zou je ook kunnen onderzoeken of bij iemand die vaak een leeuwerik kiest ook vaker de leeuwerik ten gehore wordt gebracht door de randomizer. Want het is natuurlijk niet zo dat alle 4 geluiden netjes 2 keer gekozen werden door de machine: soms kwam hetzelfde geluid wel 4 keer terug in de test.

Boekenweek

Gisteren vroeg een van mn jonge mannelijke collega's of ik nog een boek ging aanschaffen in de Boekenweek. Ik zei dat ik dat zeker ging doen, al was het alleen maar vanwege het Boekenweekgeschenk, om daar lekker aanstaande zondag mee te kunnen toeren met de NS. En lezen onderweg, kom het beste tot lezen in het openbaar vervoer, thuis heb ik de rust niet (dwz neem ik die rust niet), alleen in bed en dan val ik na 2 bladzijden in slaap. Waar ik vanavond wel toe gekomen ben, wat ik me ook steeds voorneem omdat het zo fijn is maar veel te weinig doe: ik heb een hele tijd zitten mediteren. Eindelijk weer eens gewoon in mn eigen huis. Moet toch kunnen! Heb een mooi rustig kleedje over mn rommelige tafeltje gelegd, brandende kaars erop, glaasje met sneeuwklokjes erop, licht gedimd, dekentje om, en een meditatie van deze site afgespeeld: http://www.meditationoasis.com/podcast/listen-to-podcast/
En toen ie afgelopen was een tweede. Heerlijk. Zit nu te gapen en zou eigenlijk naar bed moeten maar ben nog even dit aan t opschrijven.

O ja, die vraag van die collega: ik vertelde dat ik net vorige week mn derde exemplaar van het boek 'Eindeloos Bewustzijn' van Pim van Lommel  ( http://www.pimvanlommel.nl/ ) had gekocht, die cardioloog die een onderzoek gedaan heeft naar bijna-dood ervaringen (BDE's). Mn 2 vorige exemplaren heb ik uitgeleend en gezegd dat ze verder doorgeleend mochten worden. Des te meer mensen zoiets lezen des te beter! We praatten een beetje over dit soort onderwerpen, wat leuk is: als je er zelf gewoon over doet doen anderen dat ook. Ik zei dat ik in de Boekenweek misschien een boek van Lorna Byrne wilde kopen, die heeft haar derde boek over Engelen geschreven, de eerste 2 heb ik al.

Ik vertelde die collega ook van mijn 'eerste ervaring' op dit gebied: ik was begin twintig, net moeder, een wanhopige studente die niet wist hoe het nou verder moest: die enorme verantwoordelijkheid als moeder, tegelijk het moeten en willen studeren, de verhuizing van de gezellige studentenflat met 15 vrouwen die allemaal wel op de baby wilden passen naar een huis in de stad waar we als gezinnetje helemaal alleen waren, misschien een  postnatale depressie, kortom: ik was er niet goed aan toe, heel angstig, zelfs beetje claustrofobisch: was het liefste maar buiten met de baby in de kinderwagen, een beetje rondlopen. Ik bad tot God, en Jezus, en vroeg om hulp, steeds weer. Toen voelde ik ineens een grote hand op mn linkerschouder, die daar even bleef liggen en toen weer weg was. Er was niemand bij me in de buurt, ik was verbaasd en verrast, en ook geschrokken, ik voelde dat dit een bijzonder moment was, maar het beangstigde me ook! Ik heb het tot op de dag van vandaag onthouden, en met mn toenmalige man en nog een aantal mensen gedeeld, maar kan eigenlijk nog steeds niet echt bevatten wat dat nou was? Mijn 'beschermengel', mijn 'begeleider'? Of gewoon mn verbeelding? Hoewel ik dat laatste eigenlijk niet geloof, daarvoor was het te echt. Later zou ik nog 2 keer een, wat ik nu maar spirituele ervaring noem, krijgen, die allebei heel mooi en geweldig waren, heel blij makend, anders dus dan de ervaring van de hand op mn schouder. 

Na mijn verhaal vertelde die collega een vreemde ervaring die hij gehad had, een paar dagen geleden: hij lag in bed, volgens hemzelf gewoon wakker, en plotseling leek het alsof er een witte mouw met een arm erin over zn schouder en hoofd streek. Hij schrok zich dood, meteen licht aan en rechtop zitten, maar niets natuurlijk.

Wel leuk om dit met elkaar te delen hoor! Gewoon op kantoor, maar wel een beetje stiekem om ons heen kijkend of niemand ons zag of hoorde.... Wat overigens helemaal niet erg zou zijn: heb al meerdere gesprekken over dit soort onderwerpen gevoerd met ook andere collega's die erbij kwamen staan en uiteindelijk tot een serieus gesprek kwamen, na soms aanvankelijk wat lacherig gedoe.

Zo, nu toch maar naar bed.

   

Habemus Papam

22:20
Jammer, deze paus heeft misschien in de Videla-periode in Argentinie toch niet een sterke rol gespeeld, en een beetje geschipperd tussen zn geweten en de behoefte om zn kerk te redden. Er schijnen een aantal van zijn priesters die in de sloppenwijken een bevrijdingstheologie predikten gemarteld en verdwenen te zijn en hij heeft daar in eerste instantie weinig aan gedaan. Later heeft hij bij Videla zelf om gratie voor deze mannen gevraagd en die gekregen. Lees het Volkskrantartikel hierover:
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/12726/Verkiezing-nieuwe-paus/article/detail/3408870/2013/03/13/Bergoglio-sprak-zich-niet-uit-tegen-junta-Videla.dhtml.

13:50
Ik fietste gisterenavond, omstreeks 19 uur, net naar huis, door de stad, en hoorde de klokken van de kerk naast het stadhuis beieren. Altijd een fijn gehoor, kerkklokken, ik bedacht dat dat klokgebeier een van de weinige in t openbaar overal hoorbare uiterlijke signalen is van de verdieping die de mens in zn religie zoekt. Mooi was t, en toen zat er ook ineens weer een merel te zingen in t parkje waar ik langs kom. Na de koude dagen waarin ze hun snavel hielden ook een heerlijk gehoor.
En toen kwam ik thuis en sms’te mn jongste dochter: 'witte rook!'. Snel de TV aan, een juichend St. Pietersplein, allemaal mensen vol verwachting van de nieuwe tijd die hopelijk aanbreekt met een nieuwe paus. Ik werd er ook helemaal opgetogen van, en nog veel meer toen ik later hoorde wat voor soort man deze paus is: een eenvoudige, hartelijke man, dicht bij de mensen, die nota bene de naam van de enige heilige heeft waar ik mn hele leven al van heb gehouden: Franciscus van Assisi. Ik heb het boek van Helene Nolthenius over Franciscus gelezen (een man uit het dal van Spoleto) en weet daarom dat Franciscus ook echt geen lieverdje was maar een strenge fanatieke leider, maar toch vond en vind ik t een heel bijzondere man.
Ik ben niet katholiek opgevoed en kan misschien juist daarom de basale vreugde die zo'n geloof kan bieden meevoelen: ik word niet gekweld door herinneringen aan lange kerkdiensten, zeverende pastoors, ongeloofwaardige priesters, enge nonnen, en vooral: die verschrikkelijke uitingen van superioriteit en schijnheiligheid.
Ik zie alle eerlijke en oprechte vormen van religie als facetten van een diamant, naast vele andere manieren en richtingen waarin mensen op zoek gaan naar 'het Hogere'. Vanuit al die facetten kun je kijken naar het stralende centrum van de diamant, geen enkel facet is beter dan een ander. Ik las dit beeld ooit en vond het mooi en adequaat, en moet er vaak aan denken als mensen vertellen over wat ze denken, en wat en hoe ze op zoek zijn.

Stadsverlichting, Zammit en Simon Thorpe

Gisterenavond, de 2e zondag van de maand, voor de 4e keer naar een bijeenkomst van de 'stadsverlichters' bij mij in de buurt gegaan, een groep mensen die in verschillende huiskamers in heel Nederland op hetzelfde moment (meestal de 2e zondagavond van de maand, van 20 tot 21 uur) bij elkaar komen om samen een uur te mediteren.
Een paar maanden geleden stond hier een artikel over in de Volkskrant, ik vond het een ontzettend goed idee en ben op de website een huiskamer bij mij in de buurt gaat opzoeken: http://stadsverlichting.nu/living_rooms . Lees op hun homepage maar waar t precies over gaat. Of het mediteren in een groep echt een positieve invloed op de omgeving heeft wat soms geclaimd wordt weet ik niet, maar dat het mij stimuleert om het mediteren 'erin te houden' staat vast, ik vind het gezellig EN fijn om zo samen een uur in stilte door te brengen. Gisteren waren er 5 gasten, naast de gastheer en -vrouw, soms zijn er meer, soms minder, t is elke keer afwachten.

Verder ben ik geabonneerd op een wekelijkse nieuwsbrief van een advocatenechtpaar in Australië, Victor en Wendy Zammit ( http://www.victorzammit.com/ ). Zij hebben hun hele leven in de advocatuur gewerkt en willen nu, na hun pensionering, hun werkkracht investeren in het bepleiten van de zaak van 'het bestaan van het leven na de dood'. In hun nieuwsbrief en website verzamelen zij interessante artikelen, boeken en video's met boodschappen en lezingen (meestal in de vorm van youtube-filmpjes en -films) over dit onderwerp en zaken die eraan gerelateerd zijn.
Zo stond er in de laatste nieuwsbrief die ik ontving, afgelopen vrijdag, het volgende bericht:

PROFESSOR SIMON THORPE ARGUES THAT PARNORMAL PHENOMENA SHOULD BE STUDIED SCIENTIFICALLY. Professor Thorpe is the CNRS (French National Research Center) Director of Research for the Brain and Cognition Research Center at the University of Toulouse, France. Talk January 15, 2013.   
Met een link naar de lezing die deze professor heeft gehouden: http://www.youtube.com/watch?v=wtNUIUr4fYw

Hierin bespreekt hij een groot aantal onderzoeken die zijn gedaan op het gebied van telepathie en andere nu nog 'paranormaal' genoemde verschijnselen. Hij noemt nadrukkelijk Rupert Sheldrake's ( http://www.sheldrake.org/homepage.html ) boek 'The Science Delusion' over de 10 dogma's waar de traditionele wetenschap op dit moment van uitgaat, en Sheldrakes interessante commentaar daarop. Thorpe schuwt het ook niet om zn eigen aanvankelijke scepticisme te noemen, en zn 'bekering'. Mooi en hoopvol om te zien en te horen! Hopelijk kom ik er later nog eens toe om het boek van Sheldrake te bespreken, ik moet t eerlijk gezegd nog uitlezen...

Herinneringen van na de dood

Ben een merkwaardig en intrigerend boek aan het lezen: 'Herinneringen van na de dood, het bestaan tussen de levens in', van Dr. Michael Newton. Hij is oprichter van het Newton instituut www.newtoninstitute.org
Het boek beschrijft 32 case-studies, LTL-sessies ('leven-tussen-leven-sessies') waarin mensen onder hypnose in een diepe trance worden gebracht, een trance waarin ze teruggaan naar vroegere levens maar vooral ook naar de periode tussen die aardse levens in. In die tijd ontmoeten ze meestal hun eigen gids(-en) door wie ze gedurende al hun levens geholpen en geleid worden, en worden ze herenigd met hun zielengroep, een groep van verwante zielen waartussen een grote liefde bestaat en die elkaar helpen bij de voortgang in hun spirituele ontwikkeling. In die zielengroep wordt bijvoorbeeld besproken wat je nog wil leren in een volgend leven, en wie dan welke rol op zich zal nemen om je bij dat leerproces te helpen. Dus in het ene leven kan een van je medezielen je ouder zijn, je kind, een collega, in een ander leven je partner, een leraar, een baas. De hereniging met je zielengroep is meestal een grote vreugde, en gaat gepaard met een gevoel van thuiskomen. Vooral de herkenning van zielen die bij je zijn in je huidige leven is meestal een bron van groot geluk. En van begrip en inzicht in hoe het in je huidige leven met je gaat en waar je mee geconfronteerd wordt. Soms ontmoet je een raad van wijzen die zich speciaal met jouw ontwikkeling bezighoudt, en die een serieus en opbouwend gesprek met je voert over je resultaten tot nu toe, je eventuele mislukkingen en je plannen. Alles in een sfeer van volkomen acceptatie en liefde, heel anders dus dan bij sommige examencommissies hier op aarde :)! Het ontmoeten van die raad van wijzen wordt altijd als iets zeer moois en bijzonders ervaren.

ik zei het al: ik vind het een merkwaardig, maar ook bijzonder boek, de dingen die beschreven worden lijken voor de personen over wie het gaat, en de vele therapeuten die de mensen begeleiden in deze vaak uren durende sessies, volstrekt normaal, alsof ze een vakantiereis naar een of ander uitheems oord beschrijven. Terwijl ik toch wel even moest slikken toen ik las over je zielengroep, de raad van wijzen, überhaupt het hele proces van onder hypnose teruggaan naar je jongste jaren, je babytijd, de tijd in de baarmoeder en dan nog verder terug, of het sterven in een van je vorige levens, en de tijd daarna, als je ziel zich tussen je levens in bevindt. 
Ik kwam het boek tegen op de plank van een van de grote boekhandels bij mij in de stad. Als ik daar een boek koop op een van de andere afdelingen mag ik ook altijd even van mezelf naar de kast met spirituele boeken, en met een soort honger zoek ik er dan een of meer uit om in te bladeren en soms, vaak, te kopen. Al ben ik nog niet helemaal over de lichte gêne 'dat ik dit soort boeken lees' heen.

Mensen die zo'n LTL-sessie, of meerdere, hebben ondergaan zijn meestal mensen die al ervaring hebben met het onder hypnose gaan, en het verkennen van het eigen verleden. Deze LTL-sessies worden als een grote verrijking van het leven ervaren, en niet zelden slaan mensen een andere weg in, veranderen van beroep bijvoorbeeld, of verleggen hun belangstelling  doordat ze meer inzicht hebben gekregen in het doel dat zij zich gesteld hebben toen ze besloten nog een keer een aards leven door te maken.

Waarschijnlijk vind ik t daarom ook een beetje een verontrustend boek: ik wil wel lezen over dit soort zaken, maar met mn beide benen op de grond blijven staan, en eigenlijk zelf niet veranderen.... brrrr.... eng!

Mens en natuur

23.50
Vanavond met eerste vriendje EN huidige partner naar prachtige lezing geweest, over de relatie mens - natuur, (nieuwe) natuur in de stad, de Kabouterpartij (van lang geleden) en de idealen van toen, en de manier waarom mensen heel lang geleden EN nu met de hun omringende natuur omgingen en omgaan. Op een of andere manier heel inspirerend, na deze prachtige zonnige eerste voorjaarsdag waarin ik grotendeels bezig ben geweest mn tegeltuintje op orde te brengen, voornamelijk door de uit zn krachten gegroeide klimroos enorm te snoeien. Denk er stiekem over om m te vervangen door een productievere plant, bv een druif waar de vogels ook nog wat aan hebben, maar vind het weghalen van iets wat leeft eigenlijk te moeilijk, wie ben ik om dat zomaar te doen, om zomaar over dood en leven te beschikken? Ook een plant leeft! Moeilijk. 

Op zoek naar God

11.30
Ik kom er maar niet toe om echt aan dit blog te beginnen, bang voor de consequenties misschien, dat het allemaal te 'echt' wordt. Zag net de laatste aflevering van de EO-serie 'Op zoek naar God', via de website van de EO. Erg mooie uitzending, 5 jonge min of meer bekende Nederlandse vrouwen die een retraite van een week gedaan hebben in een abdij waar niet gesproken wordt. Op zoek naar God. Was er door ontroerd, door alle 5 die aan het eind van de retraite vertelden wat t ze gedaan had, en of ze 'God' op een of andere manier gevonden hadden.
Eentje verwoordde mijn dilemma: wat gebeurt er met je omgeving als je vertelt wat jou is overkomen, de aanraking die je misschien gevoeld hebt, vinden ze je niet 'gek' of eng of zo? Dat was niet gebeurd, vond ik een mooi dapper verhaal, kan ik een voorbeeld aan nemen :), zegt ze met een smiley, alsof ik er toch nog steeds afstand van neem...
Dit is de link naar die uitzending, geen idee of je dit zo kunt inkopieren maar ik probeer t maar:
http://www.eo.nl/tv/zoektgod/aflevering-detail/op-zoek-naar-god-1/